SPRZĘT O ZWIĘKSZONEJ WIDOCZNOŚCI W SYTUACJACH ŚREDNIEGO RYZYKA

Norma określa wymagania dotyczące sprzętu o zwiększonej widoczności w postaci odzieży lub
urządzenia zdolnego do wizualnego sygnalizowania obecności użytkownika.

Sprzęt o zwiększonej widoczności ma zapewnić użytkownikowi widoczność w sytuacjach niskiego
lub średniego ryzyka we wszystkich warunkach dziennych i/lub przy oświetleniu reflektorów
pojazdów lub oświetlenia w ciemności. Niniejsza norma nie ma zastosowania do sprzętu o
wysokiej widzialności w sytuacjach wysokiego ryzyka, które są objęte normą EN ISO 20471.

Minimalna powierzchnia w m2 dla typu B1 i B2:

Minimalna powierzchnia w m2 dla typu A, B3 i AB:

Norma określa wymagania i metody badań dotyczące niewentylowanej odzieży chroniącej przed
skażeniami cząstkami promieniotwórczymi.

Odzież tego typu przeznaczona jest jedynie do ochrony ciała, ramion i nóg użytkownika, lecz może być stosowana łącznie z dodatkowym wyposażeniem chroniącym inne części ciała (na przykład: butami, rękawicami, sprzętem ochrony dróg oddechowych).

Odzież jest klasyfikowana według nominalnego wskaźnika ochrony (zależność między stężeniem
cząstek atmosfery otoczenia w stosunku do stężenia cząstek wewnątrz odzieży), określanego w
zależności od całkowitego przecieku wewnętrznego (zależność między stężeniem cząstek wewnątrz
odzieży w stosunku do stężenia wewnątrz pomieszczenia, gdzie wykonywane są badania).

Istnieją następujące klasy:

OCHRONA PODCZAS SPAWANIA I W PROCESACH POKREWNYCH

Norma określa wymagania szczegółowe dla odzieży ochronnej stosowanej przez osoby zatrudnione
przy spawaniu i czynnościach podobnego typu i o podobnym poziomie ryzyka.

Ten typ odzieży przeznaczony jest do ochrony użytkownika przed odpryskami stopionego metalu,
oparzeniem podczas krótkotrwałego kontaktu z płomieniem, promieniowaniem cieplnym oraz
promieniowaniem ultrafioletowym. Odzież przeznaczona jest do noszenia w temperaturze otoczenia
w sposób ciągły przez 8 godzin.

MAIVE2
	EN ISO 11611
	A1 Klasa 2

ODZIEŻ OSTRZEGAWCZA O INTENSYWNEJ WIDZIALNOŚCI

Norma określa wymagania dotyczące odzieży ostrzegawczej, która ma za zadanie sygnalizować
wizualnie obecność użytkownika w niebezpiecznych sytuacjach, w każdych warunkach oświetlenia
dziennego i nocnego oraz w światłach reflektorów. Występują trzy klasy odzieży ostrzegawczej.

Każda klasa musi posiadać minimalne powierzchnie materiałów widzialnych wchodzących w skład
odzieży. Im wyższa klasa, tym większa widzialność odzieży:

Oznakowanie:

X : Klasa powierzchni ostrzegawczej (od 1 do 3)

EN ISO 20471  

2
Max. 25x

EN ISO 20471

2 : Klasa powierzchni ostrzegawczej (od 1 do 3)

Max. 25x : oznakowanie opcjonalne, maksymalna dozwolona ilość prań dla danego modelu. Na tym przykładzie należy odczytać: maksymalnie 25 prań (temperatura podana we wskazówkach
konserwacji na etykiecie ubrania).

Norma określa wymagania i metody badań szczegółowych dla odzieży chroniącej przed zimnem w
temperaturach poniżej - 5°C (chłodnie / skrajne zimno).

Rozróżnia się dwa typy odzieży:

Wyrób odzieżowy: zakrywający część ciała, na przykład kurtka, bluza, płaszcz.
Zestaw odzieżowy: zakrywający całe ciało (tułów + nogi), na przykład kombinezon, kurtka z
ogrodniczkami.

X (bielizna B/C/R): /cler odzieży
X: Klasa przepuszczalności powietrza, AP
X: Klasa odporności na przesiąkanie wody, WP (opcjonalne)

Norma EN ISO 374-5 określa wymagania i metody badań dla rękawic ochronnych w celu ochrony użytkownika przed mikroorganizmami (pleśń i bakterie, ewentualnie wirusy).

Przenikanie pleśni i bakterii (przebadane zgodnie z normą EN374-2): Badanie, za pomocą którego sprawdza się szczelność rękawic pod względem wody i powietrza.

Przenikanie wirusów (przebadane zgodnie z metodą B normy ISO 16604): Proces, który określa odporność na przenikanie patogenów przenoszonych przez krew.

– metoda badania z wykorzystaniem bakteriofagów Phi-X 174.

Rękawica, w zależności od typu, będzie opatrzona następującym piktogramem:

Przykłady zastosowania:

Obszar zastosowania ma decydujące znaczenie, ponieważ w zależności od przeznaczenia rękawica może wymagać połączenia kilku właściwości w celu spełnienia koniecznych wymogów ochrony. Dlatego bardzo ważne jest, aby stosować się do zalecanych obszarów zastosowania i wyników badań laboratoryjnych zawartych w instrukcji obsługi. Zaleca się jednak sprawdzenie, czy rękawice są odpowiednie do zamierzonego zastosowania, poprzez wcześniejsze przeprowadzenie testów, ponieważ warunki pracy mogą różnić się od warunków badania, w zależności od temperatury, ścierności i zniszczenia.

Norma ISO 18889 określa wymagania dotyczące rękawic ochronnych dla osób pracujących przy pestycydach oraz osób mających z nimi kontakt.

Rękawice klasy G1 są zalecane, gdy potencjalne ryzyko narażenia jest stosunkowo niskie. Rękawice nie powinny być stosowane w kontakcie z pestycydami o wysokim stężeniu ani w przypadku zagrożeń mechanicznych. Rękawice klasy G1 są przeważnie jednorazowe.

Rękawice klasy G2 są odpowiednie, gdy potencjalne ryzyko narażenia jest wyższe. Rękawice nadają się do stosowania zarówno z rozcieńczonymi, jak i skoncentrowanymi pestycydami. Rękawice klasy G2 spełniają również minimalne wymagania dotyczące wytrzymałości mechanicznej i dlatego są odpowiednie do czynności wymagających użycia rękawic o minimalnej odporności mechanicznej.

Rękawice klasy GR zapewniają ochronę tylko stronie chwytnej dłoni i przeznaczone są dla pracowników mających ponowny kontakt z suchymi lub częściowo suchymi pozostałościami pestycydów, obecnych na powierzchni rośliny po zastosowaniu pestycydu.

Norma EN ISO374-1 określa wymagania dla rękawic przeznaczonych do ochrony użytkowników przed niebezpiecznymi chemikaliami.

• Przesiąkanie (testowane według normy EN374-2): Rozpylanie powietrza i wody w celu sprawdzenia szczelności przez porowatość, szwy, mikrootwory lub inne niedoskonałości rękawicy.

• Zniszczenie (testowane według normy EN374-4): Określenie wytrzymałości fizycznej materiałów na zniszczenie po stałym kontakcie z niebezpiecznymi substancjami chemicznymi.

• Przenikanie (testowane według normy EN16523): To proces, w którym cząsteczki związku chemicznego przechodzą przez materiał rękawicy ochronnej na skutek ciągłego kontaktu.

Wersja EN ISO normy EN374-1 wprowadza pojęcie 3 typów ochrony przed przenikaniem substancji chemicznych:

- Typ A: Rękawica uzyskuje wskaźnik wytrzymałości na przenikanie równy przynajmniej 2 dla 6 testowanych produktów chemicznych ujętych na liście określonej przez normę.

- Typ B: Rękawica uzyskuje wskaźnik wytrzymałości na przenikanie równy przynajmniej 2 dla 3 testowanych produktów chemicznych ujętych na liście określonej przez normę.

- Typ C: Rękawica uzyskuje wskaźnik wytrzymałości na przenikanie równy przynajmniej 1 dla 1 testowanego produktu chemicznego ujętego na liście określonej przez normę.

IRAM 3610 is an Argentine standard specifying safety footwear requirements and testing methods. It covers 42 different types of tests: structural, material, minimum height, etc. The tests concern everything from impacts to the fingers (up to 200 J of energy) to finger compression (up to 1500 kg/3307 lb), and mechanical resistance of the leather, linings, insoles, tongues, outsoles, etc.

Norma EN511 określa wymagania i metody badań rękawic ochronnych zabezpieczających przed zimnem przekazywanym konwekcyjnie lub za pośrednictwem przewodzenia do -30°C (opcjonalnie do -50°C ). Zimno to może być związane z warunkami klimatycznymi lub z działalnością zawodową.

Przy wyborze rękawic chroniących przed zimnem należy uwzględnić kilka parametrów, takich jak temperatura otoczenia, zdrowie użytkownika, czas ekspozycji, poziom aktywności itp.

Norma EN16350 określa wymagania dodatkowe dotyczące rękawic ochronnych użytkowanych w obszarach, w których występują lub mogą wystąpić strefy łatwopalne lub zagrożone wybuchem.

Inne właściwości elektrostatyczne można określić za pomocą normy EN1149-1 (rezystywność powierzchniowa materiału) lub EN1149-3 (pomiar zaniku ładunku), ale nie są one wystarczające do oceny rękawic ochronnych pod względem rozpraszania ładunków elektrostatycznych.

Norma EN407 określa metody badań, wymagania ogólne, poziomy termicznej skuteczności oraz sposób oznakowania rękawic i narękawków chroniących przed gorącem i/lub ogniem. Dotyczy ona wszystkich rękawic zabezpieczających ręce przed gorącem i/lub ogniem występujących w jednej lub kilku postaciach: ognia, kontaktu z gorącym przedmiotem, ciepła konwekcyjnego, promieniowania cieplnego, drobnych rozprysków stopionych metali i dużych ilości płynnego metalu.

Jeśli produkt posiada odporność na palność, piktogram będzie wyglądał tak                           

Jeśli produkt nie posiada żadnej odporności na palność (0 lub X)*, piktogram będzie wyglądał tak                                                                                                                                                             

Norma referencyjna, której nie można stosować samodzielnie, lecz jedynie w połączeniu z inną normą zawierającą wymagania dotyczące skuteczności ochrony.

• Przestrzegać przepisów dotyczących nieszkodliwości (pH, poziom zawartości chromu VI, itd.).

• Spełniać wymagania dotyczące rozmiarów (patrz tabela).

• Ocenić manualność, oddychalność i komfort.

• Przestrzegać instrukcji odnośnie znakowania, informacji, identyfikacji.

Specyfikacje numerów poziomów i wymagań dotyczących przepuszczalności filtrów do ochrony operatorów podczas spawania i technik pokrewnych. Specyfikacja wymagań dla filtrów spawalniczych z podwójną liczbą poziomów.

Odnosi się do wszystkich typów środków ochrony oczu zabezpieczających przed zagrożeniami mogącymi spowodować uszkodzenie oka, za wyjątkiem promieniowania pochodzenia nuklearnego, promieni X, emisji lasera i podczerwieni wysyłanych przez źródła o niskich temperaturach. Nie ma zastosowania w przypadku, gdy istnieją odrębne normy (ochrona oczu przed laserem, okulary przeciwsłoneczne do użytku ogólnego, itp.).

Norma EN388 odnosi się do wszystkich typów rękawic ochronnych w zakresie oddziaływań fizycznych i mechanicznych w postaci ścierania, przecięcia, rozdzierania i przekłucia. W normie w wersji z 2016 roku pojawiły się nowe, opcjonalne parametry.

Odporność na uderzenia w strefie śródręcza: w przypadku występowania tego parametru pojawi się oznakowanie „P”.

Przykład oznakowania:

4233X P

Przykład oznakowania:

4543D lub 4X43D

Przecięcie ostrzem, 2 metody testów:

EN388 6.2.: niskie lub średnie ryzyko przecięcia. Okrągłe ostrze, na które działa stała siła 5N, przemieszcza się do przodu i do tyłu do momentu, aż próba zostanie przecięta. Mierzona jest liczba wykonanych cykli i na tej podstawie próbce zostaje przypisany odpowiedni poziom.

EN ISO 13997: dla materiałów, które tępią ostrze podczas testu EN388 6.2. i/lub szczególnie odpornych, dla wysokiego ryzyka przecięcia. Proste ostrze wykonuje jedno przesunięcie na 20 mm z siłą 2 N, test zostaje ponowiony z różną siłą tyle razy, ile jest konieczne, aby próbka została przecięta. Próbce zostaje przypisany poziom odpowiadający sile niezbędnej do jej przecięcia. Ta metoda dotyczy głównie sytuacji obarczonych wysokim ryzykiem przecięcia.

Norma EN ISO 10819 określa wymagania dotyczące parametrów tłumienia drgań przez rękawicę. Określa również wymagania dotyczące grubości i jednorodności materiału antywibracyjnego. Należy zwrócić uwagę, że rękawice tego typu mogą zmniejszyć, a nie wyeliminować zagrożenia dla zdrowia związane z narażeniem na wibracje przenoszone na dłonie.

Współczynnik przenoszenia drgań w pasmach częstotliwości jednej trzeciej oktawy od 25 do 200 Hz musi być równy lub mniejszy niż 0,90. Wartość obliczona w pasmach częstotliwości jednej trzeciej oktawy od 200 do 1250 Hz musi być równa lub mniejsza niż 0,60.

Zawiera wymagania dotyczące automatycznych filtrów spawalniczych, a właściwie osłon spawalniczych z automatycznie ustawialnym stopniem ochrony. Osłony są przeznaczone do ochrony podczas spawania oraz w technikach pokrewnych.

Zawiera oznaczenia i wymagania dotyczące współczynnika przepuszczania filtrów chroniących przed promieniowaniem nadfioletowym.